نقد و بررسی نگرش های آموزگاران به کاربرد بازی های آموزشی در مدارس ابتدایی

امروزه، با پیشرفت فناوری و روش های آموزشی نوین، آموزگاران و مدرسان با چالش ها و فرصت های جدیدی در فرآیند آموزش و یادگیری مواجه هستند. یکی از این روش های نوین، استفاده از بازی های آموزشی به عنوان ابزاری موثر در جذب توجه و افزایش تعامل دانش آموزان می باشد. در حال حاضر، بازی های آموزشی به عنوان یک ابزار آموزشی جذاب و موثر شناخته می شوند که توانایی بهبود تمرکز، تفکر انتقادی، همکاری و مهارت های اجتماعی دانش آموزان را داراست. با این وجود، نگرش ها و نظرات آموزگاران نقش مهمی در پذیرش و اجرای این روش ها دارند. از این رو، این مقاله با هدف نقد و بررسی نگرش ها، عقاید و تجربیات آموزگاران نسبت به کاربرد بازی های آموزشی در مدارس ابتدایی انجام شده است. با تجزیه و تحلیل این نگرش ها، می توانیم به درک بهتری از مزایا و معایب این روش آموزشی در محیط های ابتدایی دست یابیم و پیشنهادات مناسبی برای بهبود اجرای آن ارائه نماییم. در دوره ابتدایی، استفاده از روش های نوین آموزشی برای بهبود فرآیند یادگیری و تحصیلی دانش آموزان اهمیت بسیاری دارد. یکی از این روش ها، استفاده از بازی های آموزشی است که به عنوان ابزاری جذاب و تعاملی در فرآیند آموزش به کار می رود. این مقاله به بررسی نگرش ها، عقاید و تجربیات آموزگاران در مدارس ابتدایی درباره کاربرد بازی های آموزشی می پردازد.

کلیدواژه ها:

بازی آموزشی ، یادگیری مبتنی بر بازی ، کلاس درس ، آموزگار