چالش‎های سیاسی دولت عراق پسا صدام (بررسی موردی دوران عادل عبدالمهدی ۲۰۲۰-۲۰۱۸)

عراق کشوری است با تنوع زیاد قومی و مذهبی؛ از جمله عرب، کرد و ترکمن، شیعه و سنی، مسیحی، یهودی و ایزدی. این تنوع در جامعه عراق باعث شکل‎گیری سیاستی خاص در این کشور گشته و به شکل‎گیری سهم‎خواهی در ساختار سیاسی عراق منجر شده است. اگر تاریخ عراق را بررسی کنیم، مشاهده می‎شود که این کشور در طول تاریخ سیاسی خود همواره شاهد مناسبات و درگیری‎های داخلی برای رسیدن به یک حکومت مردمی و دموکرات بوده است؛ از انقلاب شعبانیه با حمایت مردم گرفته تا برپایی تظاهرات مسالمت‎آمیز مردم در اکتبر سال جاری. پس از سرنگونی حکومت صدام و برخورد با رژیم بعث در سال ۲۰۰۳ در جریان حمله آمریکا به عراق، نوع جدیدی از دموکراسی در عراق شکل گرفت و قانون اساسی این کشور توسط حقوقدانان عراقی و با نظارت آمریکایی‎ها تدوین شد که البته این مسئله نیز پس از گذشت یک دهه با نواقص و مشکلاتی روبه‎رو شد. بدین ترتیب می‎توان این‎گونه اظهار داشت که با وجود گذشت ۱۶ سال از سرنگونی رژیم دیکتاتوری عراق و روی کار آمدن دولت‎های به اصلاح دموکرات در این کشور، عراق همچنان با مشکلات زیادی در استقرار نظم سیاسی و ایجاد دولتی باثبات و مستقل روبه‎رو است. بسیاری از ناظران مسائل خاورمیانه بر این باور هستند که ویژگی خاص ژئوپلتیکی عراق زمینه را برای ادامه و تشدید اختلافات بین گروه‎های قومی- مذهبی این کشور فراهم می‎کند.