تاثیر کاربرد مایکوریزا و عصاره جلبک دریایی بر برخی صفات مورفو-فیزیولوژیکی و محتوای عناصر نشاء بامیه (.Abelmoschus esculentus L)

بامیه از دسته سبزی­های استوایی و محصولی نیمه گرمسیری بوده که به­صورت نشاءکاری پرورش داده­ می­شود. به­منظور مطالعه اثر محلول­پاشی عصاره جلبک (SWE) و تلقیح قارچ مایکوریزا آرباسکولار (AMF) بر نشاء بامیه، آزمایشی به­صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه­ای انجام شد. فاکتور اول شامل AMF در دو سطح صفر (شاهد) و ۵ گرم در کیلوگرم و فاکتور دوم شامل محلول­پاشی SWE با غلظت­های صفر (شاهد)، ۱، ۲ و ۴ گرم در لیتر بود. بر پایه نتایج بدست آمده کاربرد تیمارهای SWE و AMF سبب بهبود ویژگی­های مورفولوژیکی شد و حداکثر قطر، وزن تر و خشک ساقه (۲۲/۴ سانتی­متر و به­ترتیب ۶۵/۴ و ۷۶/۱ گرم) با مصرف ۴ گرم در لیتر SWE به­همراه AMF حاصل گردید. تیمار SWE در غلظت­های ۲ و ۴ گرم در لیتر به­همراه AMF با تولید بیشترین میزان کلروفیل a همراه بود. بیشترین میزان کربوهیدرات در غلظت ۴ گرم در لیتر SWE به­همراه AMF (۹۵/۲ میلی­گرم بر گرم وزن تر) و بیشترین میزان فعالیت آنتی­اکسیدانی کل در تیمار ۲ گرم در لیتر SWE بدون AMF (۸۹/۳۵ درصد) مشاهده شد. در نشاء­های تیمارشده با SWE ۴ گرم در لیتر و AMF، غلظت پتاسیم و آهن در برگ و ریشه به­ترتیب ۲۵/۵۳، ۵۰/۶۶، ۱۶۷۵/۰ و ۲۳۷/۰ میلی­گرم بر گرم وزن خشک بدست آمد. براساس نتایج این پژوهش محلول­پاشی SWE با غلظت ۴ گرم در لیتر توام با کاربرد AMF می­تواند سبب بهبود کیفیت و افزایش رشد نشاء بامیه گردد.

کلیدواژه ها:

عملکرد ، فعالیت آنتی اکسیدانی ، کودهای زیستی ، همزیستی