اثربخشی آموزش نظریه ذهن بر کارکرد اجرایی خود تنظیمی دانش آموزان بیش فعال دوره ابتدایی شهر پیرانشهر

اختلال بیش فعالی یکی از اختلال های شایع در دوران کودکی است که با نقص در کارکردهای خودتنظیمی همراه است. از جمله رویکردهای درمانی که می تواند خودتنظیمی را در این دانش آموزان تحت تاثیر قرار دهد، آموزش نظریه ذهن است. هدف پژوهش بررسی اثربخشی آموزش نظریه ذهن بر کارکرد اجرایی خودتنظیمی دانش آموزان بیش فعال دوره ابتدایی پیرانشهر است. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی و جامعه آماری دانش آموزان پایه ششم دارای اختلال بیش فعالی نقص توجه بودند نمونه آماری پژوهش حاضر شامل ۵۰ دانش آموز بیش فعال که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای تحقیق پرسشنامه مقیاس درجه بندی کانرز برای والدین، پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت بودند. روایی دو ابزار استاندارد و پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب ۸۴۲/۰ و ۹۳۸/۰حاصل شد. نتایج حاصله از تحلیل واریانس نشان داد آموزش نظریه ذهن می تواند خودتنظیمی(۴۷/۳۹۷ F=)، راهبردهای شناختی(۶۳/۱۵۵ F=)، راهبردهای فراشناختی (۶۶/۱۴۹ F=) و باورهای انگیزشی(۶۵/۲۴۸ F=) را در دانش آموزان بیش فعال بهبود بخشد. درنتیجه، آموزش نظریه ذهن با بهبود پردازش شناختی، می تواند فرایندهای شناختی را بهبود بخشیده و خودتنظیمی را در دانش آموزان بیش فعال افزایش دهد

کلیدواژه ها:

نظریه ذهن ، راهبردهای شناختی ، راهبرهای فراشناختی ، باورهای انگیزشی ، بیش فعال