پیش بینی مسئولیت پذیری شخصی دانش آموزان بر اساس سبک های فرزندپروری ادراک شده و هوش معنوی

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی مسئولیت پذیری شخصی دانش آموزان بر اساس سبک های فرزندپروری ادراک شده و هوش معنوی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم ناحیه ۳ استان قم(۹۹۳۴) بود که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری شامل ۳۷۲ نفر از اعضای جامعه آماری مذکور بود که جهت تعیین آن، از جدول کرجسی و مورگان بهره گرفته شد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای به کار گرفته شده شامل پرسشنامه استاندارد مسئولیت پذیری شخصی برای نوجوانان مرگلر و شیلد (۲۰۱۶)، مقیاس فرزندپروری ادراک شده گرولینک و همکاران(۱۹۹۷) و پرسشنامه هوش معنوی کینگ(۲۰۰۸) بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۰ وآزمون رگرسیون چندگانه به روش همزمان و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتیجه حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که حدود ۹/۱۸ درصد واریانس مسئولیت پذیری شخصی نوجوانان توسط سبک های فرزندپروری ادراک شده و زیرمقیاس های هوش معنوی پیش بینی می شود. همچنین نتایج نشان داد که درگیری مادر، حمایت از خودمختاری فرزند از جانب مادر، گرمی مادر، درگیری پدر، حمایت از خودمختاری فرزند از جانب پدر و گرمی پدر رابطه مثبت و معناداری با مسئولیت پذیری شخصی نوجوانان دارند. تفکر وجودی انتقادی، تولید معنای شخصی و آگاهی متعالی رابطه مثبت و معناداری با مسئولیت پذیری شخصی نوجوانان دارند. بسط حالت هوشیاری رابطه معناداری با مسئولیت پذیری شخصی نوجوانان ندارد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری ، سبک های فرزندپروری ، هوش معنوی ، حمایت ، خود مختاری