بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده باکیفیت زندگی و سلامت روان در دانش آموزان متوسطه شهر بندرعباس

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی خانواده با کیفیت زندگی و سلامت روان دانش آموزان مقطع متوسطه شهر بندرعباس است . بدین منظور، از بین دانش آموزان مقطع متوسطه شهر بندرعباس ۳۲۲ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری به کار رفته در پژوهش ، الگوهای ارتباطی خانواده (فیتز پاتریک a ۲۰۰۲) مقیاس کوتاه ارزیابی کیفیت زندگی بهداشت جهانی (۱۹۹۳) و مقیاس افسردگی ، اضطراب و استرسDASS، لاویبوند (۱۹۹۵) بود. یافته ها با استفاده از روش آماری رگرسیون به روش همزمان و چند متغیره و همبستگی پیرسون و آزمون MANOVA انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین مولفه های الگوهای ارتباطی خانواده باکیفیت زندگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین مولفه های الگوهای ارتباطی با سلامت روان (استرس، اضطراب، افسردگی ) رابطه معناداری وجود دارد، و همچنین بین مولفه های سلامت روان (افسردگی ، اضطراب) با کیفیت زندگی رابطه منفی معنی داری وجود دارد اما مولفه استرس با کیفیت زندگی رابطه معنی داری وجود ندارد. و همچنین متغیرتحصیلات پدر با سلامت روان تفاوت معنی دار می باشد اما با تحصیلات مادر تفاوت معنی دار نیست . اما متغیر شغل پدر و مادر با متغیر سلامت روان تفاوت معنی دار وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی خانواده ، کیفیت زندگی ، سلامت روان