تطبیق پذیری معماری پاسخگو با استفاده از مکانیسم سازه ای متحرک اسکان موقت

امروزه بهترین گزینه برای مقابله با سوانح پیشگیری از سوانح و برنامه ریزی برای مقابله با آنهاست. پیشگیری مقوله ای هزینه بر و در عین حال طولانی مدت برای مقابله با بحران هاست ولی در دراز مدت صرفه اقتصادی آن بیشتر از برنامه ریزی آمادگی برای مقابله با بحران است و پس از آن برنامه ریزی برای مقابله با بحران در سطح محلی و تویت مدیریت بحران و نهایتا آموزش بهترین روش برای کاهش خسارات و پیشگیری در سوانح است. افزایش جمعیت، پیشرفت تکنولوژی، محدودیت امکانات ساختمان سازی را به سمت استفاده از شیوه های نوین طراحی و حداکثر استفاده بهینه از فضا هدایت می کند و بدین سبب معماران و طراحان سازهترغیب به استفاده از ایده ها و فرمها و اشکالی خواهند شد که حداقل اتلاف فضایی و مصالحی را داشته باشد و در عین حال کارایی و امکانات مناسب را ارائه دهد.از آنجا که امر بازسازی در ایران عموما بر عهده نهادهایدولتی است، امکان جمع آوری و استفاده مجدد از سرپناه موقت پس از اتمام بازسازی و انتقال مردم به خانه های دایم شان در نظر گرفته شده است،که در عمل قابل حصول نبوده است و گاهی نیز این سرپناه در طی زمان، تغیر عملکرد یافته و چهره نامطلوبی را برای آن مناطق به همراه آورده اند . از طرف دیگر، بخاطر بکارگیری راه حل های سریع و پیش ساخته، این روشها قادر به تامین شایسته نیازهای روانی و هویتی بازماندگان و بازتوانی معیشتی آنان نمی باشد.از این رو شناخت رویکرد اسکان انتقالی و ارائه طرح های پیش ساخته با سازه های متحرک که در سال های اخیر توسط سازمان های بین المللی فعال در حوزه اسکان آوارگان، توسعه و رونق یافته و نگاه فرآیندی به مراحل اسکان دارد و طراحی براساس اصول و الزامات آن در ایران امری ضروری است.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، مکانیسم سازه ای ، معماری پاسخگو ، سرپناه موقت