احیای سرمایه اجتماعی سکونتگاه های غیررسمی با بهره گیری از توسعه مسکن گام به گام (مطالعه موردی: زورآباد کرج)

امروزه با توجه به رشد روزافزون پدیده هایی چون زاغه نشینی فراهم آوردن زیرساخت های توسعه محور برای سکونتگاه های شهری به ضرورتی برای ایجاد ثبات اجتماعی در شهرها تبدیل شده است. هدف این پژوهش بررسی و بازنگری ارزش های اجتماعی بالقوه محله زورآباد کرج، به منزله یکی از انواع سکونتگاه های غیررسمی، و ارائه راهکاری برای ارتقای هویت ساکنان این سکونتگاه بود و سعی شد، با بیان ضرورت توجه به هویت اجتماعی و سرمایه اجتماعی به مثابه عامل هویت ساز در میان زاغه نشینان، حذف این مهم علت اصلی ایجاد چنین سکونتگاه هایی معرفی شود و این فرضیه مطرح شود که آیا ارتقای سرمایه اجتماعی در گروی ارتباط تنگاتنگ با بوم و به طور مشخص بستر است. بر اساس نتایج حاصل از تئوری زمینه ای، زاغه نشینی در زورآباد کرج با فقر زیرساختی کالبدی و اجتماعی، ناشی از توسعه شهری، مواجه است. فراهم کردن چنین زیرساخت هایی به ارائه الگویی نیاز دارد که به صورت گام به گام و توسعه ای این مهم را در طول زمان و با بهره گیری از ظرفیت های موجود در بوم و بستر آن منطقه تحقق بخشد.

کلیدواژه ها:

بوم ، تئوری زمینه ای ، زاغه نشینی ، سرمایه اجتماعی ، معماری گام به گام