بررسی نقش میانجی مهارت های ارتباطی در رابطه میان سبک های دل بستگی با بی رمقی زناشویی

سازوکار رابطه سبک های دل بستگی با بی رمقی زناشویی در پژوهش های پیشین مورد غفلت واقع شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی مهارت های ارتباطی در رابطه بین سبک های دل بستگی با بی رمقی زناشویی انجام شده است. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش همه افراد متاهل شهر همدان در سال ۱۳۹۹ بود. افراد نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد ۳۲۷ نفر متاهل به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه های دل بستگی (Collins & Read, ۱۹۹۰)، مهارت های ارتباطی (Queendom, ۲۰۰۱) و بی رمقی زناشویی (Pines, ۱۹۹۶)، پاسخ دادند. به دلیل شیوع ویروس کرونا، پرسشنامه ها به صورت الکترونیکی تهیه شد و در گروه ها و کانال های شبکه های اجتماعی مجازی قرار داده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS تجزیه وتحلیل شدند. نتایج همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر نشان داد سبک دل بستگی ایمن با مهارت ارتباطی (۶۰/۰β=)، سبک دل بستگی اضطرابی با مهارت ارتباطی (۲۹/۰-β=) مهارت ارتباطی با بی رمقی زناشویی (۳۴/۰β=)، سبک دل بستگی اجتنابی با بی رمقی زناشویی (۹۹/۰β=) و سبک دل بستگی اضطرابی با بی رمقی زناشویی (۵۲/۱β=) رابطه معنی داری داشتند (۰۱/۰> P). همچنین، یافته ها نشان داد مسیر غیرمستقیم سبک دل بستگی ایمن و اضطرابی با میانجی گری مهارت ارتباطی با بی رمقی زناشویی معنی دار است (۰۱/۰> P). از سوی دیگر اثر غیرمستقیم سبک دل بستگی اجتنابی با میانجی گری مهارت ارتباطی معنی دار نبود. نتایج نشان می دهد در یک رابطه­ زناشویی میزان مهارت ارتباطی هر یک از زوجین و نوع سبک دل بستگی که در افراد شکل گرفته، در بی رمقی زناشویی زندگی مشترکشان موثر است.

کلیدواژه ها:

بی رمقی زناشویی ، سبک دل بستگی ، مهارت های ارتباطی