مقایسه کیفوز توراسیک و ضخامت عضله دیافراگم میان زنان مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه و زنان سالم

مقدمه و هدف: بیماری مزمن انسدادی ریوی (COPD ) سبب تنفس سطحی، کاهش اکسیژن رسانی، ضعف عضلانی و کاهش فعالیت فیزیکی می­شود که از علائم شایع آن، تنگی نفس و سرفه های مزمن همراه با خلط است. به­رغم شیوع بالای این بیماری و نقش موثر فیزیوتراپی، عدم شناخت کافی و خلاء تحقیقاتی در این زمینه محسوس است. هدف این مقاله، مقایسه کیفوز توراسیک و ضخامت عضله دیافراگم بین زنان  COPD و سالم است.    مواد و روش ها: ۲۰ بیمار زن COPD (رده دوم و سوم)  بستری در بیمارستان) با ۲۰ زن سالم، از نظر ضخامت دیافرا گم (توسط دستگاه سونوگرافی) و زاویه کیفوز (توسط خط­کش انعطاف­پذیر) مقایسه­شدند.    یافته ها: نتایج نشان­داد که قوس زاویه کیفوز در افراد بیمار کمتر از افراد سالم است (۰۵/۰ (p < . در­خصوص ضخامت عضله دیافراگم، تفاوتی معنادار میان افراد سالم و بیمار مشاهده­نشد، لیکن تغییر ضخامت دیافراگم، در افراد سالم حدود دو برابر افراد بیمار بوده­است (۰۵/۰ (p < .   نتیجه گیری: حالت بشکه­ای قفسه­سینه بیماران COPD، کمتر­بودن زاویه کیفوز در این بیماران نسبت­به افراد سالم را توجیه­می­کند؛ همچنین افزایش درصد تغییرهای ضخامت دیافراگم در افراد سالم نسبت­به بیماران نشان­دهنده عملکرد بهتر دیافراگم در افراد سالم است که سبب آن شاید با کوتاه­بودن عمق تنفس و فواصل تنفس­ها در افراد بیمار توجیه­پذیری باشد. نتایج این تحقیق را می­توان در تنظیم پروتوکل درمان­های دستی و ورزش­های درمانی در بیماران COPD مد­نظر قرار­داد.

کلیدواژه ها:

بیماری مزمن انسدادی ریه ، کیفوز ، دیافراگم