تاثیر نوع تمرین بر تعادل ایستا و پویای سالمندان زن ۶۰ تا ۷۵ سال بدون سابقه زمین-خوردن
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 49
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DMED-19-6_005
تاریخ نمایه سازی: 5 شهریور 1402
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر نوع تمرین (بدنی، ذهنی و ترکیبی) بر تعادل ایستا و پویای سالمندان زن ۶۰ تا ۷۵ سال بدون سابقه زمینخوردن بود. مواد و روش ها: نمونه آماری این تحقیق را ۴۵ نفر از سالمندان زن بدون سابقه زمینخوردن با دامنه سنی ۶۰ تا ۷۵ سال تشکیلدادند که بهصورت تصادفی به سه گروه آزمایشی تقسیمشدند. در این تحقیق برای اندازهگیری تعادل ایستای سالمندان زن از آزمون شارپند رومبرگ (با چشمان باز و بسته) و برای اندازهگیری تعادل پویا از آزمون زمان برخاستن و راهرفتن استفادهشد. در مرحله پیشآزمون میانگین سه بار اجرای آزمونهای تعادل ایستا و پویا برای تمامی آزمودنیها ثبتشد. سپس تمامی آزمودنیها به مدت ۶ جلسه براساس پروتکلهای تعیینشده تمرین و در پسآزمون که مشابه با مرحله پیشآزمون بود، شرکتکردند. برای تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه (ANOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح (P < ۰.۰۵) استفاده شد. یافتهها: یافته های تحقیق نشانداد که بین عملکرد گروهها در هر دو نوع تعادل ایستا (با چشمان باز و بسته) و تعادل پویا در مرحله پسآزمون تفاوتی معنیدار وجوددارد. آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشانداد بین عملکرد گروه ترکیبی (تمرین ذهنی- بدنی) با دو گروه دیگر تفاوتی معنیدار وجوددارد (۰.۰۵P < ) و گروه تمرین ترکیبی (تمرین ذهنی- بدنی) نسبتبه دو گروه دیگر در هر سه نوع آزمون تعادل عملکرد بهتری داشتند؛ همچنین عملکرد گروه تمرین بدنی نیز بهتر از گروه تمرین ذهنی بود (۰.۰۵P < ). نتیجهگیری: با توجه به یافتههای تحقیق حاضر میتوان نتیجهگیریکرد که برای بهبود تعادل ایستا و پویا در سالمندان زن، از این روش تمرینی میتوان استفادهکرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان