بررسی تاثیر برنامه مراقبتی بر اساس الگوی سازگاری «روی» بر میزان سازگاری فیزیولوژیک بیماران دیابتی نوع دو

مقدمه و هدف: به­کارگیری الگوی سازگاری «روی» برای بیماران دیابتی، به بررسی دقیق، برنامه­ مراقبتی، طبق اصول این الگو نیازمند است؛ اما مطالعه­ای اینچنین در حیطه پرستاری کشور ما انجام­نشده؛ لذا هدف این مطالعه، تعیین تاثیر  برنامه مراقبتی  بر اساس این الگو بر میزان سازگاری فیزیولوژیک بیماران دیابتی نوع دو است. مواد و روش ها: مطالعه به صورت نیمه­تجربی در دو گروه و طی دو مرحله زمانی قبل و بعد، در بنیاد دیابت پارسیان مشهد (در سال ۱۳۸۸) انجام­گرفت. ۶۰  بیمار، به روش غیرتصادفی و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه اختصاص­داده­شدند. جمع­آوری داده­ها با فرم بررسی و شناخت «روی» که رفتارهای ناسازگار (بی­خوابی، کم­تحرکی و...) و محرک­های آنها را تعیین­می­کرد و آزمایش هموگلوبین گلیکولیزه صورت­گرفت که پیش و پس­از مداخله در دو گروه اندازه­گیری­شد. برنامه مراقبتی طبق نتایج حاصل از فرم بررسی، طراحی و در گروه آزمون ۵/۲ ماه اجرا و ۵/۱ ماه پیگیری­شد. نتایج حاصل از بررسی اولیه وهموگلوبین گلیکولیزه با نرم­افزار ۱۷SPSS و با استفاده از آزمون­های «تی»، «خی – دو» و «ویلکاکسون» تجزیه­وتحلیل­شدند. نتایج: آزمون خی-دو نشان­داد که دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک با یکدیگر همسان­اند. (p >۰.۰۵) آزمون تی زوجی، کاهش معنادار مقدار هموگلوبین گلیکولیزه را با ((p < ۰.۰۵ و آزمون ویلکاکسون کاهش معنادار تعداد رفتارهای ناسازگار در گروه آزمون پس­از مداخله را نشان­دادند ((p < ۰.۰۵. نتیجه­گیری: استفاده از برنامه طراحی­شده در قالب الگوی سازگاری «روی» برای افزایش سازگاری فیزیولوژیک بیماران  دیابتی نوع دو در ارائه مراقبت پرستاری پیشنهاد می­شود.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع دو ، الگوی سازگاری «روی» ، سازگاری فیزیولوژیک