بررسی چسبندگی و مورفولوژی سلولهای استئوبلاست انسان در مجاورت MTA سفید، MTA تیره و IRM بعنوان مواد پرکننده انتهای ریشه توسط اسکن میکروسکپ الکترونی

مقدمه: استئوبلاستها و سلول های لیگامان پریودنتال سلول های اصلی برای ترمیم زخم های پس از قطع انتهای ریشه هستند. تداخل بین سلول های استئوبلاست بصورت تماس مستقیم با مواد پرکننده انتهای ریشه نقش حیاتی در ترمیم زخم های جراحی دارند. هدف از این مطالعه ارزیابی مورفولوژی و چسبندگی سلولهای استئوبلاست انسان در مجاورت MTA تیره، MTA سفید و IRM بعنوان مواد پرکننده انتهای ریشه توسط اسکن میکروسکپ الکترونی بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی بود. سلولهای استئوبلاست انسان رده MG-۳۶ تهیه شده از بانک سلولی انسیتوپاستور ایران در مدیوم RPMI-۱۶۴۰ رشد داده شدند. مواد مورد آزمایش براساس دستور کارخانه سازنده مخلوط شده و در مجاورت سلول های استئوبلاست قرار گرفتند. پس از ۱ و ۳ و ۷ روز در محیط کشت دیسک های حاوی مواد به همراه سلول های رشد کرده برسطح آنها توسط اسکن میکروسکپ الکترونی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بسیاری از سلول های استئوبلاست پس از ۷ روز بر سطح هر دو ماده MTA تیره و سفید چسبیدند و به شکل نسبتا گرد (Round) یا پهن (Flat) ظاهر شدند. در مجاورت IRM سلولها بصورت کاملا گرد بدون هیچگونه چسبندگی و گسترش مشاهده شدند. نتیجه گیری: این نتایج دلالت براین دارد که سلول های استئوبلاست انسان در مجاورت MTA تیره و MTA سفید پاسخ مناسبی نشان می دهند و روند ترمیم زخم را تسریع می نمایند.

کلیدواژه ها:

سلول استئوبلاست ، MTA (Mineral trioxide aggregate) سفید ، MTA (Mineral trioxide aggregate) تیره ، اسکن میکروسکپ الکترونی (SEM)