بررسی اثر داروی دپرنیل در ایجاد گلیوز پس از ضایعه فشارمکانیکی طناب نخاعی موش صحرایی بالغ

مقدمه و هدف: هدف از این تحقیق، ارزیابی تاثیرات داروی دپرنیل در حفظ یا نگهداری سلول های عصبی حرکتی و تاثیر دارو در واکنش گلیوز است.   مواد و روش ها: در این تحقیق از موش صحرایی نژاد اسپراگ رالی به وزن ۳۰۰-۲۵۰ گرم از انستیتو رازی حصارک کرج استفاده شد. در این بررسی به تاثیر داروی دپرنیل mg/kg ۵/۲ در حفظ سلول های عصبی با بررسی مورفومتری و میزان تشکیل بافت عصبی پشتیبان پس از ضایعه مکانیکی نخاع به روش ایمنوهیستوشیمیایی پرداخته شد.   یافته ها: نتایج این تحقیق در دو بخش مجزا مورد بررسی قرار می گیرد:۱. نتایج مطالعات مورفومتری سلول های عصبی ۲. بررسی شمارش سلول های آستروسیت و الیگو دندروسیت و محاسبه درصد این پاسخ گویی. شمارش سلول های عصبی حرکتی نخاع حاکی از کاهش سلول های عصبی حرکتی درشاخ قدامی نخاع به همراه ایجاد حفره است. این کاهش در گروه دریافت کننده داروی دپرنیل کم تر از گروهی که سرم فیزیولوژی دریافت کرده و تاثیر داروی دپرنیل در زیر، گروهی که چهار هفته از دارو استفاده کرده بیش تر بوده و این تفاوت معنادار است (۰۵/۰ P

کلیدواژه ها:

ضایعات مکانیکی نخاع ، آپوپتوز ، گلیوز