مقایسه روند بالینی بیماران مبتلا به ضایعات دیسکال گردنی در روش های دیسککتومی قدامی گردن بدون فیوژن، همراه با فیوژن استخوانی از کرست ایلیاک و استفاده از کیج PEEK

مقدمه و هدف: بحث های مختلفی در رابطه با نتایج درمانی روش های دیسککتومی قدامی ساده گردن، همراه با فیوژن استخوانی و استفاده از کیج وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی نتایج درمانی این سه روش است.   مواد و روش ها: بیمارانی که از سال ۸۰ تا ۸۳ در سه بیمارستان در تهران تحت دیسککتومی قدامی گردن بدون فیوژن، همراه با فیوژن از کرست ایلیاک و فیوژن با کیج PEEK قرار گرفته بودند، حداقل به مدت یکسال و نیم بعد از عمل تحت فالوآپ قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   نتایج: ۳۱ نفر در گروه ACD ، ۳۷ نفر در گروه ACDF و ۳۵ نفر در گروه PEEK قرار داشتند. وضعیت بالینی بیماران نسبت به قبل از عمل بر اساس مقیاس Modified Prolo ۱۸/۱ ۵۳/۱ بهبودی داشت. میانگین رضایت بیماران بر اساس مقیاس عمومی ۱۲/۲ ۲۳/۸ بود که در گروه PEEK بیش تر از گروه های دیگر بود. در ۰۵/۹۴ درصد بیماران فیوژن حاصل شده بود که بین گروه ها تفاوت معناداری نداشت. با در نظر گرفتن درگیری بیش از یک سطح میزان فیوژن در گروه های همراه با فیوژن بیش تر بود. بیش ترین عارضه مربوط به گروه ACDF و کم ترین مربوط به PEEK بود. در گروه ACD و ACDF کاهش ارتفاع و در گروه PEEK افزایش ارتفاع فورامن وجود داشت.   نتیجه گیری: انجام فیوژن در درگیری چندین سطح لازم است. با توجه به عوارض کم تر، میزان بهبودی و رضایت مشابه، افزایش مناسب ارتفاع فورامن استفاده از PEEK قابل توجیه و مناسب به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

دیسککتومی قدامی گردن ، فیوژن ، کیج PEEK