بررسی اثرات درمانی دهان شویه دگزامتازون ۱/۰% بر روی ضایعات دهانی بیماران مبتلا به پمفیگوس و لیکن پلان اروزیو

مقدمه  بیماری پمفیگوس ولگاریس و لیکن پلان از بیماریهای مهم پوستی همراه با ابتلاء مخاط دهان می باشند. بیماران اکثرا از وجود زخم های گسترده و فزاینده مخاط دهان ، که به درمان های رایج مقاومند، رنج می برند. کورتون سیستمیک به عنوان درمان اصلی این بیماران همواره با عوارض گسترده ای مثل : پرفشاری خون ، هیپرگلیسمی ، استئوپورز، ناراحتی های گوارشی ، ... همراه بوده است.هدف از این تحقیق بررسی اثرات همراه کردن کورتن موضعی با مصرف سیستمیک آن در بهبود سریعتر ضایعات دهانی و کاهش نیاز به کورتن خوراکی می باشد. مواد و روش ها   در این تحقیق پس از سفارش ساخت دهان شویه دگزامتازون ۱/۰% به دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، اثر درمانی این دارو در درمان ضایعات دهانی تعداد ۲۰ بیمار مبتلا به پمفیگوس ولگاریس و لیکن پلان مورد مطالعه قرار گرفت و با روش های درمانی رایج برای ضایعات دهانی آنها مقایسه شد. یافته ها با توجه به آنالیزهای آماری ، بین ۲ گروه مورد و شاهد در دو بیماری مذکور داروی صناعی این طرح توانست،درد و سوزش بیماران پمفیگوس را به صورت معناداری کاهش دهد(۰۲/۰=P ) و از این نظر موجبات رضایت آنان را فراهم نماید ولی در مورد بیماری لیکن پلان این تفاوت معنادار نبود. در مورد کاهش مدت زمان حضور زخم ها این دهانشویه در هر دو بیماری تاثیرمعناداری نداشت . نتیجه گیری با توجه به اینکه کاهش درد و سوزش زخم ها و اروزیونهای مخاطی خود مقدمه کاهش التهاب و شروع پدیده التیام آنها می باشد انجام تحقیقی مشابه را با غلظت های بیشتر و یا مصرف طولانی تر توصیه می نماییم.

کلیدواژه ها:

پمفیگوس ، لیکن پلان اروزیو ، کورتیکواستروئید درمانی موضعی