بررسی اثرات گردشگری بر توسعه پایدار، مطالعه موردی: استان کرمان

رتبه بندی زیرساخت های گردشگری و توزیع متعادل زیر ساخت ها و تعدیل نابرابری در نواحی مختلف، یکی از اقدامات اساسی توسعه گردشگری است. بنابراین، در برنامه ریزی های آمایش سرزمین به منظور هدایت گردشگران با توجه به امکانات و زیر ساخت های گردشگری و همچنین برای رفاه گردشگران و کاهش آسیب های زیست محیطی رتبه بندی نواحی ضروری است. هدف این مقاله، سطح بندی بر اساس برخی از عوامل مؤثر درجذب گردشگر با بهره گیری از دو مدل AHP و TOPSIS استفاده شده است. نتایج اولیه تحقیق نشان می دهد شهر کرمان از لحاظ زیر ساخت های گردشگری در وضع مطلوبتری قرار دارد.

کلیدواژه ها:

سطح بندی ، گردشگری ، مدل TOPSIS ، مدل AHP ، زیر ساخت