اثر حشره کش های گیاهی دایابون® و پالیزین® روی شته (Aphis fabae Scopoli (Hem.: Aphididae و واکنش تابعی زنبور پارازیتوئید آن (Lysiphlebus fabarum (Marshall) (Hym.: Braconidae
محل انتشار: فصلنامه تحقیقات آفات گیاهی، دوره: 7، شماره: 4
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 100
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IPRJ-7-4_002
تاریخ نمایه سازی: 2 شهریور 1402
چکیده مقاله:
حشره کش های گیاهی یکی از ابزارهای مدیریت تلفیقی آفات هستند و بررسی اثر آن ها روی آفات و اثرات جانبی شان روی دشمنان طبیعی آفات ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش، سمیت دو حشره کش گیاهی دایابون® و پالیزین® روی پوره های سن سوم و بالغین شته Aphis fabae Scopoli و مرحله شفیرگی زنبور پارازیتوئید آن، (Lysiphlebus fabarum (Marshall مورد بررسی قرار گرفت. به علاوه، اثر حشره کش های مذکور روی واکنش تابعی زنبور پارازیتوئید ارزیابی شد. همه آزمایش ها در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. میزان LC۵۰ حشره کش های دایابون® و پالیزین® روی پوره های سن سوم A. fabae، به ترتیب ۲/۷۵۰ و ۳/۶۳۶ پی پی ام بود. مقادیر LC۵۰حشره کش ها برای بالغین به ترتیب ۰۴/۱۳۰۲ و ۸/۱۰۶۲ پی پی ام بود. میانگین نرخ ظهور زنبورهای پارازیتوئید بالغ به ترتیب ۰۳/۲ ± ۳۳/۹۱، ۲/۳ ± ۰۸/۸۶ و ۵۵/۲ ± ۷۴/۸۹ درصد برای تیمارهای شاهد، دایابون® و پالیزین® بود. حشره کش ها زادآوری زنبورهای ماده بقا یافته را در مقایسه با شاهد، تحت تاثیر قرار ندادند (۰۵/۰< P). براساس استاندارد سازمان بین المللی برای کنترل بیولوژیک (IOBC)، دایابون® و پالیزین® در گروه حشره کش های بی زیان قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در همه تیمارها واکنش تابعی از نوع دوم است. قدرت جستجوگری (a) زنبور L. fabarum در تیمارهای شاهد، دایابون® و پالیزین® به ترتیب ۰۷۵/۰، ۰۵۰/۰ و ۰۵۶/۰ (بر ساعت) و زمان دستیابی (Th) ۴۵۹/۰، ۵۱۵/۰ و ۴۸۲/۰ ساعت بود. اختلاف معنی داری در پارامترهای واکنش تابعی بین تیمارهای حشره کش ها و شاهد مشاهده نشد. نتایج به دست آمده، نشان داد که حشره کش های دایابون® و پالیزین® گزینه های مناسبی برای کنترل شته سیاه باقلا در تلفیق با زنبور پارازیتوئید L. fabarum هستند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ندا امینی جم
گروه علوم پایه، دانشگاه صنعتی جندی شاپور دزفول، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :