پیش بینی تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین با استفاده از تصاویر ماهواره ای و مدل زنجیره ای مارکوف (محدوده مورد مطالعه: شبه جزیره بوشهر)

سواحل در گذر تاریخ، بطور قطع جذابترین سکونتگاه ها برای انسان بوده است. به گونه ای که در پایان سال ۲۰۰۰ حدود دو سوم مردم جهان (برابر با ۷/۳ میلیارد نفر) در حاشیه ۶۰ کیلومتری از دریا زندگی می کردند. سواحل علاوه بر اهمیت سکونتگاهی، برای بهره برداری از منابع زنده و فسیلی، استقرار صنعت، بازرگانی و حمل و نقل کالا، گردشگری، کشاورزی و آبزی پروری نیز مورد استفاده قرار می گیرند و با توجه به محدود بودن فضای منطقه ی ساحلی، تقاضای زیاد برای بهره برداری از آن سرزمین ها، ناگزیر به رقابت و گاه تضاد منجر می گردد. چنین شرایطی با پیامدهای زیست محیطی همراه بوده که کاهش تنوع زیستی، کاهش منابع زنده، تخریب زمین های ساحلی، فرسایش کرانه ها، رسوب گذاری در دهانه رودخانه ها، پر شدن تالاب های ساحلی و آلودگی ها نشانه ای از آن است. مطالعه میزان تغییرات و تخریب منابع در سال های گذشته و امکان سنجی و پیش بینی این تغییرات می تواند در برنامه ریزی و استفاده بهینه از منابع و کنترل و مهار تغییرات غیر اصولی در آینده گام مهمی باشد. در این تحقیق با استفاده از تصاویر ماهواره چند زمانه لندست، سنجنده TM سال ۱۹۸۶، ETMسال ۲۰۰۰، OLI سال ۲۰۱۴ و اطلاعات جانبی و مدل زنجیره ای مارکوف تغییرات کاربری اراضی و پوشش زمین طی این ۲۸ سال در حومه ی شهر بوشهر، سواحل و منطقه ی شبه جزیره ای آن بررسی شده است. نتایج حاکی از گسترش بی رویه مناطق ساخته شده و تخریب شدید اراضی طی این دوره در منطقه مورد مطالعه است. برای اگاهی از میزان تغییراتی که در آینده رخ خواهد داد مدل زنجیره مارکوف به عنوان مدل پیش بینی کننده در نظر گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

مدل زنجیره مارکوف ، تغییرات پوشش زمین ، پیش بینی تغییرات ، تصاویر ماهواره لندست