بایسته های آمایش سرزمین و توسعه مناطق بیابانی و کویری ( نمونه موردی: یزد)

هدف اساسی از مدیریت و برنامه ریزی آمایش سرزمین توزیع فعالیت های اقتصادی، اجتماعی، جمعیتی و ظرفیت های آشکار و پنهان با توجه به تحولات و دگرگونی های زمان و نیازهاست که بیشتر با دیدی درازمدت و به منظور بهره برداری بهینه از امکانات آن و همچنین هویدا کردن نقش و مسئولیت خاص هر منطقه براساس توانمندیها و قابلیت های آن هماهنگ با دیگر مناطق است. هدف از این پژوهش آمایش سرزمین مناطق بیابانی (یزد) با تاکید بر گردشگری می باشد. روش تحقیق براساس هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی – تحلیلی می باشد. برای شناخت متغیرهای تاثیرگذار در اجری آمایش سرزمین در مناطق بیابانی استان یزد به مطالعه پیشینه تحقیق و مصاحبه با ۳۰ کارشناس پرداخته شد. این متغیرها در شش شاخص اقتصادی، اجتماعی، جغرافیایی، اجرایی، نهادی و مدیریتی و قانونی تقسیم شده است.

کلیدواژه ها:

بیابان ، گردشگری ، آمایش سرزمین ، یزد