تاثیر الگوهای کشت گلرنگ و نخود بر تنوع زیستی بندپایان

تنوع زیستی نقش مهمی در پایداری سیستم­ های کشاورزی دارد. هدف این پژوهش ارزیابی تنوع زیستی چند راستهی مهم از بندپایان در الگوهای مختلف کشت گلرنگ و نخود بود. تیمارهای آزمایشی شامل کشت خالص گلرنگ و نخود، سری­ های جایگزینی ۴:۴، ۲:۲، ۱:۱، ۳:۱ و ۱:۳ و سریهای افزایشی ۲۰% و ۴۰% نخود هرکدام در دو آرایش بینابین (I) و اطراف (II) ردیف های گلرنگ بودند. این پژوهش در شرایط مزرعه در دانشگاه کردستان طی سال زراعی ۹۵-۱۳۹۴ در قالب طرح بلوک­ های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که الگوهای مختلف کشت اثر معنیداری بر تنوع زیستی راسته های بندپایان بر اساس شاخص­ های شانن- واینر و سیمپسون داشتند و حشرات بیشترین تعداد نمونهها (۹۳%) را به خود اختصاص دادند. در مقایسه ی سری­ های مختلف کشت مخلوط، بیشترین و کمترین میزان تنوع زیستی به ترتیب به تیمارهای ۱:۳ و I۲۰% تعلق داشت. به طور کلی تنوع زیستی راسته ­های بندپایان در بیشتر نسبت ­های کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص گلرنگ بالاتر بود، بنابراین انتخاب یک سیستم کشت مناسب می ­تواند عامل موثری در تعیین وضعیت جمعیت و تنوع زیستی بندپایان باشد.

کلیدواژه ها:

اگرواکولوژی ، تله ی گودالی ، شاخص سیمپسون ، شاخص شانن- واینر