افزایش مشارکت دانش آموزان در فرایند یاددهی یادگیری با استفاده از روش یادگیری معکوس

اگر به آموزش سنتی نگاهی بیاندازید، متوجه میشوید که نقش دانش آموزان در آموزش دیدن اندک است. معلم سرتاسر کلاس را به آموزش دادن سپری میکند و همه چیز یک طرفه است. دانش آموزان تنها در مرحله تثبیت یادگیری یعنی تمرین و تکرار است که شرکت دارند که البته برخی از دانش آموزان از زیر بار همان وظیفه نیز شانه خالی میکنند. یعنی این که در خانه تمرینات خود را به خوبی انجام نمیدهند. در کلاس معکوس دانش آموزان در هر دو مرحله آموزش دخالت دارند. یعنی هم در مرحله آموزش دیدن اولیه و هم در مرحله تمرین و تکرار و تثبیت دروس. میتوان این طور برآورد کرد که نقش معلم در کلاس درس کمتر شده است. البته این کمتر شدن به معنای کمرنگتر شدن نیست. در روش معکوس که یکی از روشهای نوین است، دانش آموزان در خانه و با استفاده از ابزارهای دیجیتالی درس را فرامیگیرند و سپس سر کلاس حاضر میشوند. آنها سر کلاس چیزهایی را که در خانه فراگرفته بودند طی تمرینهایی گروهی و تجربی دوره میکنند. با معلم درباره آنها گفتگو میکنند و درسها را به صورتی عمیقتر و کاملتر فرامیگیرند. پژوهش حاضر به بررسی روش یادگیری معکوس به عنوان یکی از روشهای مطرح یادگیری در مقوله یادگیری نوین پرداخته و تعاریف، تاریخچه، اصول و الگوهای آن را مورد بررسی و جمعبندی قرار داده است. یافته های پژوهشی نشان داد که در یادگیری معکوس با استفاده از ابزار افزایش مشارکت فراگیران در فرآیند یادگیری باعث یادگیری طولانی مدت و ماندگاری بهتر مطالب یاد گرفته شده در ذهن فراگیران شده است.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، معلم ، یادگیری ، یادگیری معکوس ، فراگیر