اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر حس انسجام و خود دلسوزی زنان مبتلا به MS

سابقه و هدف: از جمله عوامل روان­شناختی که در سازگاری فرد با بیماری ام اس نقش اساسی دارند، حس انسجام و خود­دلسوزی است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر حس انسجام و خود­دلسوزی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروز انجان شد. مواد و روش­ها: طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی بیماران زن مبتلا به MS شهر ارومیه در سال ۱۴۰۰ بود. حجم نمونه شامل ۳۰ نفر (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) از جامعه آماری به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شده و با روش تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جایدهی شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه حس انسجام (آنتونوسکی، ۱۹۹۳)  و مقیاس خود­دلسوزی  (ریس و همکاران، ۲۰۱۱)  بود. یافته­ها: میانگین نمرات حس انسجام در مراحل پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری در گروه مداخله به ترتیب ۰۱/۳±۶۶/۴۲، ۰۹/۳±۴۶/۵۰ و ۹۸/۲±۰۶/۵۰ و در گروه کنترل به ترتیب ۲۹/۳±۵۳/۴۲، ۷۸/۲±۲۰/۴۳ و ۵۵/۲±۴۰/۴۳ بود. همچنین میانگین نمرات خود­دلسوزی در مراحل پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری در گروه مداخله به ترتیب ۴۱/۲±۴۰/۲۵، ۸۵/۲±۸۶/۳۲ و ۷۳/۲±۷۳/۳۳ و در گروه کنترل به ترتیب ۹۲/۱±۱۳/۲۵، ۹۸/۱±۲۶/۲۵ و ۹۵/۱±۳۳/۲۴ بود. نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش به طور معناداری سبب بهبود حس انسجام و خود­دلسوزی در افراد مورد مطالعه شده است، بنابراین استفاده از این مداخله در بیماران مبتلا به MS پیشنهاد می­شود.

کلیدواژه ها:

acceptance and commitment therapy ، multiple sclerosis ، self-compassion ، sense of coherence ، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ، مولتیپل اسکلروز ، خود دلسوزی ، حس انسجام.