ارزیابی آسیب پذیری زیست محیطی آب زیرزمینی دشت قزوین با استفاده از شاخص دراستیک

همزمان با افزایش جمعیت در جهان، نیاز به آب سالم و قابل شرب نیز افزایش می یابد. از سوی دیگر منابع آبهای زیرزمینی به دلیل آلودگیها و تغییرات آب و هوایی در حال کاهش است، در نتیجه نگاه ها به سوی منابع آب های زیرزمینی که منابع حیاتی آب در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شوند سوق یافته است .در این تحقیق جهت تعیین میزان خطرپذیری آبخوان دشت قزوین از روش آسیب پذیری استفاده گردید. نقشه آسیب پذیری آبخوان به روش رتبه دهی توصیفی تهیه و در مرحله بعد با استفاده از داده های نیترات اصلاح رتبه ها صورت گرفت. نتایج حاصل از نقشه های دراستیک نشان داد، قسمت هایی از دشت قزوین به دلیل بالا بودن هدایت هیدرولیکی و جنوب شرقی دشت به دلیل کم بودن عمق سطح آب زیرزمینی در محدوده آسیب پذیری بالا و قسمت هایی از دشت در محدوده با خطر متوسط قرار گرفت. با بررسی این نقشه بخشهایی از دشت در محدوده کم آسیب پذیر قرار گرفت که به دلیل بالا بودن سطح آب، تایید آن توسط آنالیز شیمیایی تا حدودی دور از انتظار است. نقشه های آسیب پذیری دشت قزوین پس از اصلاح توسط داده های نیترات تغییرات زیادی را نشان داد. بطوریکه مناطق کم آسیب پذیر در بررسی دراستیک معمولی در کلاس متوسط دراستیک اصلاحی قرار گرفتند. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان گفت که در منطقه مورد مطالعه دراستیک اصلاح شده توسط داده های نیترات بهترین عملکرد را در بین روش های استفاده شده دارد و نتایج آن از دراستیک معمولی قابل قبول تر می باشد.

کلیدواژه ها:

آبخوان قزوین ، دراستیک ، دراستیک اصلاحی