نقش برنامه ریزی آموزشی در سلامت جامعه

این نوشتار به بررسی نقش برنامه ریزی آموزشی در سلامت جامعه پرداخته است و روش اتجام این این پزوهش توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج بیان می دارد که برنامه آموزشی باید تجاربی برای ارضای شخصی هر دانش آموز فراهم کند.در این برداشت از برنامه آموزشی این اعتقاد وجود دارد که فراگیران توجهی واقعی نسبت به معنای زندگی دارند و برنامه ریزان درسی باید به این توجهات واقعی حساس و پاسخگو باشند. جهت گیری های برنامه آموزشی معلمان تنها عامل جهت دهی رفتار آنان در جامعه سالم به حساب نمی آید، اما عاملی مهم در استفاده از راهبردهای یاددهی و یادگیری و به تبع آن شکل دهی رفتار کلاسی آموزشگران است . اتخاذ راهبردهای آموزشی می تواند با زمینه و بافتی که در آن یادگیری اتفاق میافتد سازگار باشد و یادگیری به بهترین وجه صورت پذیرد و می تواند این تلفیق اتفاق نیفتد و موجب عدم یادگیری و نارضایتی یاددهنده و یادگیرنده و تضعیف سلامت جامعه شود.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی آموزشی ، سلامت جامعه ، جهت گیری برنامه درسی ، تغییر در برنامه درسی