اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی دانش آموزان پسر

کودکی دوران مهمی محسوب می شود که در آن از بازی درمانی بیش از هر دوران دیگری می توان برای رشد شخصیتی ، شناختی و رفتاری کودک بهره برد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر خودکارآمدی دانش آموزان پسر صورت پذیرفت . پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان پسر مقطع سوم ابتدایی در مدارس شهر تبریز بود که از میان جامعه آماری ۴۰ دانش آموز به عنوان گروه نمونه انتخاب گردید و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۲۰ نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکار آمدی کودکان و نوجوانان موریس (۱۹۹۶) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های بدست آمده نشان داد که بازی درمانی شناختی رفتاری بر افزایش خودکارآمدی دانش آموزان دوره سوم ابتدایی تاثیر مثبت معنی داری دارد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که بازی درمانی شناختی رفتاری با بهره گیری می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت افزایش خودکارآمدی دانش آموزان مورد استفاده گیرد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان