نقش توانمندسازی روانشناختی در خودبیانگری و خودتنظیمی شناختی دانش آموزان مقطع متوسطه اول

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش توانمندسازی روانشناختی در خودبیانگری و خودتنظیمی شناختی دانش آموزان مقطع متوسطه اول انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه اماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان کاشمر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بودند. نمونه آماری این پژوهش بر اساس فرمول کوکران ۲۵۰ نفر تعیین شد که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از این جامعه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه توانمندسازی شناختی اسپریتزر (۱۹۹۵)؛ پرسشنامه راهبردهای خودتنظیمی پینتریچ و در گروت (۱۹۹۰)؛ پرسشنامه خودبیانگری آکرمن (۱۹۷۹) بود. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد ضریب همبستگی بین توانمندسازی روانشناختی دانش آموزان با خودبیانگری و خود تنظیمی شناختی به ترتیب ۳۹/۰+ و ۲۸/۰+ می باشد. مقادیر همبستگی بین معناداری شناختی ، شایستگی ، خودمختاری و تاثیر گذاری با توانمند سازی روانشناختی به ترتیب ۲۱/۰+، ۴۴/۰+ ، ۲۸/۰+ و ۳۴/۰+ می باشد. مقادیر همبستگی بین مولفه های توانمندسازی روانشناختی (معناداری شناختی ، شایستگی ، خودمختاری و تاثیر گذاری ) با خود تنظیمی شناختی به ترتیب ۲۱/۰+ ، ۳۱/۰+، ۱۳/۰+ و ۲۸/۰+ می باشد، این همبستگی ها در سطع معنی داری ۰۵/۰P› معنی دار است . لذا می توان نتیجه گرفت توانمندسازی روانشناختی در خودبیانگری و خودتنظیمی شناختی دانش آموزان مقطع متوسطه اول نقش دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، خودبیانگری ، خودتنظیمی شناختی