اثربخشی ذهن آگاهی بر خودتنظیمی هیجان مادران کودکان اتیسم

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی ذهن آگاهی بر خودتنظیمی هیجان مادران کودکان اتیسم بود. هدف پژوهش از نوع کابردی و روش آن توصیفی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل می باشد و جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه را کلیه مادران مراجعه کننده به مرکز اتیسم شهر تهران در نیمسال اول سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند، که تعداد آنها ۱۰۰ نفر بود. با توجه به روش پژوهش با استفاده از جدول کرجسی -مورگان (۱۹۷۲)، ۸۰ نفر از مادران کودکان اتیسم برای غربالگری اولیه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس از میان آنها ۳۰ نفر بطور تصادفی ساده انتخاب و با همین روش در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه پرسشنامه های خودتنظیمی گراس و جان استفاده شد. همچنین از روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیره(مانکوا) جهت تحلیل داده ها استفاده شد، نتایج حاکی از آن بود که در مجموع تفاوت معنادار بین نمره کل و خرده مقیاس های خودتنظیمی هیجان در پیش آزمون و پس آزمون در دوگروه آزمایش و کنترل در مادران کودکان اتیسم وجود داشت .

کلیدواژه ها:

ذهن آگاهی ، خودتنظیمی هیجان ، اتیسم .