مدیریت گردشگری روستایی

صنعت جهانگردی به عنوان مهمترین صنعت جهان در دهه های اخیر، رشد سریعی در توسعه اقتصادی جهان داشته که در نتیجه افزایش نرخ رشد سالانه در تولید ناخالص ملی در سطح جهان، صادرات، تجارت جهانی و خدمات، سهم گردیشگری بین المللی در فعالیت اقتصادی جهان به طور مداوم بالا رفته است.یکی از اثرات مهم اقتصادی این رشد سریع در جهانگردی، مساله اشتغال زایی می باشد که در توسعه و گسترش فرصت های شغلی برای اقشار مختلف جامعه موثر بوده است فعالیت های گردشگری بیش از ده درصد از در آمدها و فرصت های شغلی دنیا را به وجود آورده است. علاوه بر جنبه اقتصادی این صنعت، جهانگردی می تواند تغییرات فرهنگی و اجتماعی مهمی را در کشور میزبان ایجاد کند و از طریق توزیع درآمد، اشتغال زایی و کاهش فقر، باعث توسعه و پیشرفت اجتماعی شده، رفاه اجتماعی و سلامت عمومی را ایجاد نماید.مناطق روستایی با کارکرد معیشت سنتی خود یعنی کشاورزی، دامداری و ماهیگیری، از مناطق توسعه نیافته، فقیر و محروم قلمداد می شوند. کمبود امکانات اولیه معیشتی در این مناطق، خصوصا کشورهای توسعه نیافته، فقر اقتصادی و عدم فرصت های شغلی پایدار و مناسب، منجر به مهاجرت نیروی انسانی بومی این مناطق به شهرهای مختلف شده است که به تبع مشکلات حاشیه نشینی در شهرهای بزرگ، افزایش جمعیت و برخی مشکلات اجتماعی را به وجود آورده است.توسعه گردشگری جهت فقر زدایی و کاهش مهاجرت، ایجاد رفاه اجتماعی، حفظ ویژگی های فرهنگ سنتی، حفظ بافت سنتی، ارتباطات فرهنگی، حفظ منابع طبیعی و فرهنگی، تقویت غرور ملی و ایجاد فرصت های شغلی در کنار فعالیت های کشاورزی و دامداری در مناطق روستایی و دور افتاده، عنصری اساسی و ضروری محسوب شده، یگانه راه نجات این مناطق از مسائل و مشکلات اجتماعی و اقتصادی می باشد.امروزه گردشگری در مناطق روستایی و دور افتاده اهمیت ویژه ای یافته و وسیله ای برای رفاه جوامع محلی تلقی می شود.انواع گردشگری روستایی را می توان گردشگری کشاورزی، گردشگری سبز، گردشگری غذایی، گردشگری سبز طبیعت گردی، گردشگری ماجراجویانه می باشد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ گردشگری ، گردشگری سبز ، اکوتوریسم ، طبیعت گردی ، پیامدهای مثبت و منفی