سنتز نانو حامل دارویی برای ارسال کنترلی متوترکسات

در این پژوهش سنتز نانو حامل دارویی برای ارسال کنترلی متوترکسات مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. جهت انجامآزمایش ها مربوط به بارگیری متوترکسات بر روی نانوحامل، ۵ / ۷ = pH انتخاب شد. دمای تغییر فاز (LCST) پلیمرهوشمند PVCL در سطح نانوحامل حدود ۳۴˚C است. لذا ظرفیت بارگیری (q) در دمای ۲۵˚C در غلظت (۳۰۰μg mL(-۱ از داروی متوترکسات با ۵ / ۷ = pH برابر با (q=۸۷/۲ μg mL(-۱ بدست آمد. نتایج نشان می دهد که بارگیریمتوترکسات بر روی GO-MNP-COOH-PVCL بر اساس فرضیه های ایزوترم لانگمویر رخ می دهد. که حداکثر جذبداروی متوترکسات توسط نانوحامل (q(m)=۱۱۲/۱۲۵μg mg(-۱ در ۵ / ۷ = pH و دمای ۲۵˚C است. رفتار آزادسازی GO-MNP-COOH-PVCL بارگیری شده با متوترکسات در محلول های بافر با ۵ / ۴ = pH ، ۵ / ۵ = pH (اندوسوم و لیزوزوم) ودمای ۳۷˚C مورد بررسی قرار گرفت. در طی ۴۸ ساعت انکوباسیون % ۹۸ از داروی بارگیری شده آزاد شده است و رهایشدارو مطابق مدل ریتر- پپاس می باشد. در ۶ ساعت اولیه رهایش % ۳۶ دارو از نانوحامل کروی آزاد شده است. بعد الگویرهاسازی آهسته ای تا ۴۸ ساعت مشاهده می شود بدین ترتیب شاهد کنترل خوبی در رهایش دارو در محیط اسیدی هستیم.از برازش معادله ریتر- پپاس با داده های رهایش متوترکسات مقدار ضریب همبستگی رگراسیون غیرخطی برای همه آزمایش ها ۹۸۷۲ / ۰ =( R(۲ بدست آمد و نشان می دهد که مدل ریتر- پپاس مطابقت خوبی با داده های آزمایشگاهی آزادسازی متوترکسات دارد. بر اساس قانون دوم فیک در مختصات دکارتی ضریب نفوذ متوترکسات را در شرایط محیط تومورمحاسبه شد.

کلیدواژه ها:

نانوذرات مگنتیت ، گرافن اکسید ، نانوحامل دارویی ، متوترکسات