نقش برنامه ریزی بهینه در ارتقا کیفیت زندگی شهری

امروزه کیفیت زندگی شهری و ارتقاء آن به هدف اصلی بسیاری از سیاست ها، برنامه ها و اقداماتمدیران شهری تبدیل شده و به عنوان شاخصی برای ارزیابی و نظارت بر عملکرد تصمیم گیران ومدیران مورد استفاده قرار میگیرد. وجود مشکلاتی مانند ضعف منابع درآمدی، کمبود وسایل حمل ونقل عمومی، سنگینی ترافیک و تراکم خودروها و اتلاف وقت شهرنشینان در ترددهای شهری، کمبودفرصتها و موقعیتهای شغلی مناسب، کمبود مراکز درمانی، گرانی و کمبود مسکن مناسب، مشکلات وآسیب های ناشی از نابرابری های اجتماعی، تغذیه نامناسب، آلودگی آب، آلودگی هوا، آلودگی محیط،کمبود فضای سبز، کمبود امکانات فرهنگی، ورزشی و فراغتی، جرائم، ناامنی و آسیبهای اجتماعی و ...زندگی شهری را با چالشهای جدی مواجه ساخته است و بر لزوم توجه به کیفیت زندگی شهری بیشاز پیش افزوده است. بررسی وسنجش کیفیت زندگی شهری در ایران با توجه به شرایط اجتماعی،اقتصادی و فرهنگی مختص ایران و تصریح سند چشم انداز بیست ساله کشور بر این امر از ارزشخاصی برخوردار است. این امر مهم بدلیل ارزش روزافزون مطالعات وضعیت زندگی در نظارت سیاستهای عمومی و نقش آن بعنوان ابزار فعال در مدیریت و برنامه ریزی شهری است.

کلیدواژه ها:

زندگی شهری ، برنامه ریزی ، شهر