بررسی رابطه بازی با هوش اجتماعی دانش آموزان

هوش اجتماعی عبارت از توانایی به کارگیری مهارتهای ارتباطی، روابط دوستانه با دیگران، رفتارهای اجتماعی و همدلی با دیگران است . از آنجا که بهترین یادگیری در کودکان زمانی رخ میدهد که امکان مشارکت فعالانه و انجام بازی تعاملی را داشته باشند ، لذا بسیاری از آموزشهای تربیتی را می توان در خلال بازیها به کودک نشان داد و به راحتی کودک را در مسیر درست تربیت نمود . پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بازی با هوش اجتماعی دانش آموزان و به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که کودکان با تمرین زندگی آینده از طریق بازی و فراگیری روابط انسانی و اجتماعی و همکاری در گروه های بازی میتوانند هوش اجتماعی خود را تقویت کنند.

کلیدواژه ها:

بازی انفرادی ، بازی دسته جمعی ، کودکان ، هوش اجتماعی .