بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی در بیماران با ضایعات ریوی مزمن ناشی از عوامل شیمیایی (سولفورموستارد) و غیر شیمیایی

اهداف. روش های درمانی معمول برونشیت مزمن علاوه بر برونکودیلاتورها، آنتی بیوتیک درمانی می باشد. از آنجایی که سولفورموستارد با اختلال در سیستم های دفاعی بدن و انسداد در راه های تنفسی، فرد را مستعد به رشد میکروارگانسیم های مختلف می گرداند. لذا، احتمال وجود مقاومت میکروبی نسبت به آنتی بیوتیک ها وجود دارد . از این رو، هدف این مطالعه بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های جدا شده از ریه مصدومین شیمیایی است. روش ها. در این مطالعه تعداد ۲۱۴ نفر از مصدومین شیمیایی و غیرشیمیایی با برونشیت مزمن که تحت درمان با آنتی بیوتیک ها قرار داشتند، از نظر میکروارگانیسم های شایع و مقاومت آنتی بیوتیکی مورد مطالعه قرار گرفت. افراد مورد مطالعه به دو گروه مصدوم با سولفورموستارد (۱۱۷ نفر) و بیماران با برونشیت مزمن غیرشیمیایی (۹۷ نفر) تقسیم گردیدند. سپس با استفاده از نتایج کشت باکتریولوژی، استرپتوکوک گروه A ، استرپتوکوک گروه D ، استرپتوکوک غیر A و D ، استافیلوکوک اورئوس، استافیلوکوک اپیدرمیدیس، انتروباکتر، سودوموناس، E.Coli ، کلبسیلا، سیتروباکتر در هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها. مطالعه در مورد مقاومت به آنتی بیوتیک ها بر روی ۳ میکروارگانیسم شایع در کشت بیماران انجام گرفت که به ترتیب عبارتند از : ۹/۵۷ درصد استرپتوکوک غیر A و D (۵۰ درصد شیمیایی و ۵۰ درصد غیرشیمیایی)، ۳/۱۰ درصد استافیلوکوک اورئوس (۶/۶۳ درصد شیمیایی و ۴/۳۶ درصد غیرشیمیایی) و ۳/۹ درصد سودوموناس آئروژینوزا (۷۰ درصد شیمیایی و ۳۰ درصد غیرشیمیایی). از نظر مقاومت سودوموناس آئروژینوزا نسبت به داروهای مورد استفاده در گروه شیمیایی ۱۲ مورد (۷/۸۵ درصد) حساس و ۲ مورد (۳/۱۴ درصد) غیرحساس به سیپروفلوکساسین خوراکی و در گروه غیرشیمیایی ۶ مورد (۱۰۰ درصد) حساس و هیچ گونه مقاومتی نسبت به سیپروفلوکساسین گزارش نشد. همچنین، در گروه شیمیایی ۸ مورد (۱/۵۷ درصد) حساس و ۴ مورد (۶/۲۸ درصد) غیرحساس به آمیکاسین و در گروه غیرشیمیایی ۴ مورد (۷/۶۶ درصد) حساس و هیچ گونه مقاومتی نسبت به آمیکاسین مشاهده نشد. در مورد مقاومت استافیلوکوک اورئوس نسبت به داروها در گروه شیمیایی و غیرشیمیایی هیچ گونه مقاومتی به سیپروفلوکساسین دیده نشد و نسبت به وانکومایسین در گروه شیمیایی ۱۲ مورد (۷/۸۵ درصد) مقاوم و ۲ مورد (۳/۱۴ درصد) حساس و در گروه غیرشیمیایی ۸ مورد (۱۰۰ درصد ) حساس به دارو و هیچ گونه مقاومتی نسبت به آن دیده نشد. از نظر استرپتوکوک غیر A و D در گروه شیمیایی ۴۶ مورد (۲/۹۰ درصد) حساس و ۲ مورد (۹/۳ درصد) غیرحساس و در گروه غیرشیمیایی ۳۹ مورد (۲/۷۲ درصد) حساس و ۷ مورد (۱۳ درصد) غیرحساس نسبت به سیپروفلوکساسین دیده شد. نتیجه گیری. نظر به این که میزان پاسخ بیماران به سیپروفلوکساسین در هر دو گروه و در هر ۳ باکتری شایع نسبت به بقیه بالاتر بوده است. بنابراین، به احتمال زیاد می توان سیپروفلوکساسین را یک داروی خوب در درمان برونشیت مزمن ناشی از عوامل شیمیایی یا غیرشیمیایی دانست که البته جهت تایید آن نیاز به مطالعات تحلیلی بیشتری است.

کلیدواژه ها:

سولفور موستارد ، ضایعات مزمن ریوی ، آنتی بیوتیک