مقایسه روش های تعیین میزان نقص عضو دایم
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 12، شماره: 1
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 225
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-12-1_003
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402
چکیده مقاله:
ا هداف: ارزیابی نقص عضو و ناتوانی دایمی با هدف تعیین قابلیت اشتغال یا تعیین غرامت، یکی از دغدغه های تمام جوامع صنعتی و در حال توسعه است. این مطالعه با هدف بررسی میزان نقص عضو دایم در یک کمیسیون عالی پزشکی نظامی اجرا شد. روش ها: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی، تمام ۶۱۹ مراجعه کننده متقاضی تعیین غرامت و درصد جانبازی در سال ۱۳۸۵ که دارای پرونده بودند وارد مطالعه شدند. پس از جمع آوری داده ها، درصد نقص عضو دایم در هر پرونده به روش انجمن پزشکی آمریکا محاسبه شد و نتایج حاصل با مقادیر تعلق گرفته در پرونده مقایسه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های ویلکاکسون، من- ویتنی، کروسکال- والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن و مجذور کای استفاده شد. یافته ها: میانگین درصد تعلق گرفته در مراجعان به کمیسیون در گروه های مختلف سنی، گروه های مختلف سابقه کار، جنسیت، وضعیت های مختلف استخدامی و نیروهای مختلف خدمت تفاوت آماری معنی داری نداشت. میانگین درصد نقص عضو تعلق گرفته در کمیسیون عالی پزشکی به طور معنی داری بیشتر از میانگین درصد نقص عضو محاسبه شده به روش AMA بود (۰.۰۵>p). نتیجه گیری: محاسبه میزان نقص عضو منطبق بر ضوابط و تا حدودی متفاوت از AMA است. لزوم هماهنگ نمودن بیشتر پزشکان همکار و مشاور و تدوین دستورالعمل واحد و در نظر نگرفتن شدت رخداد منجر به حادثه از موارد لازم به بازنگری هستند.
کلیدواژه ها: