مقایسه چهار برنامه حرکت درمانی، ماساژدرمانی، مکانوتراپی و ترکیبی روی عضلات روتاتور کاف مبتلایان به سندروم گیرافتادگی شانه
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 12، شماره: 2
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 99
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-12-2_005
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402
چکیده مقاله:
اهداف: استفاده مداوم از دست در حالت بالای سر باعث وارد آمدن فشار و بار در مدت طولانی و فراهم شدن زمینه ابتلا به سندروم گیرافتادگی شانه می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر روش های درمانی منتخب از لحاظ تفاوت در میزان بهبود و طول مدت درمان روی سندروم گیرافتادگی شانه در والیبالیست ها و ارایه پروتکل درمانی موثر بود. روش ها: در این مطالعه ۶۰ مرد والیبالیست مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه به ۴ گروه حرکت درمانی (۱۷نفر)، ماساژدرمانی (۱۵نفر)، مکانوتراپی (۱۴نفر) و ترکیبی (۱۴نفر) تقسیم شدند. برای تداوم برنامه های درمانی خارج از کلینیک از برنامه های خانگی و توصیه های ایمنی در محیط کار و ورزش استفاده شد. از عکس برداری MRI ، آزمون های بالینی و EMG عضلات روتاتور کاف برای ارزیابی ۴ برنامه تحقیق استفاده شد . برای ارزیابی برنامه ها در پیش آزمون و پس آزمون از آزمون T همبسته و برای تعیین فاصله معنی داری بین گروه ها از آزمون ANOVA و آزمون تعقیبی توکی در سطح (۰.۰۵p). در هیچکدام از دامنه های حرکتی AB ، FL ، EX و IR تفاوت معنی داری بین ۴ برنامه مکانوتراپی، حرکت درمانی، ماساژدرمانی و ترکیبی مشاهده نشد، اما برنامه ترکیبی در حرکت ER به طور معنی داری (۰.۰۱۱>p) تاثیرگذارتر بود. عضله فوق خاری در برنامه ترکیبی و سپس حرکت درمانی زمان واکنش کوتاه تری نسبت به دیگر گروه ها داشت (۰.۰۳۷>p). عضله گرد کوچک به علت عمق بیشتر و عملکرد کمتر در میان عضلات روتاتور کاف از سیستم اندازه گیری خارج شد (۰.۰۱۲>p). نتیجه گیری: برنامه درمانی ترکیبی اثرات درمانی بهتری بر افزایش دامنه حرکتی عضلات روتاتور کاف به ویژه در عضله سوپراسپیناتوس دارد.
کلیدواژه ها: