اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان دامغان

اهداف: لیشمانیوز جلدی یکی از مهم ترین بیماری­ های منتقله به ­وسیله پشه خاکی است که از مهم ­ ترین معضلات بهداشتی در ایران است. داشتن اطلاعات از وضعیت بیماری کمک شایانی به برنامه کنترل خواهد نمود. مطالعه حاضر به ­منظور توصیف وضعیت لیشمانیوز جلدی در شهرستان دامغان انجام گرفت.   روش­ ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی ۴۶۵ بیمار مبتلا به سالک که از سال ۱۳۸۵ تا سال ۱۳۸۸ در مراکز بهداشتی- درمانی شهرستان دامغان تحت درمان و پیگیری قرار گرفتند انجام شد. اطلاعات مربوط به بیماران از قبیل سن، جنس، ملیت، محل سکونت، تعداد و محل زخم، ماه و سال بروز بیماری ثبت شد. داده ­ها با آزمون مجذور کای در نرم­ افزار SPSS ۱۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.   یافته ­ها: از ۴۶۵ بیمار مورد مطالعه ۲۶۳نفر مرد (۵/۵۶%) و ۲۰۲نفر زن (۵/۴۳%) بودند. ۱۴۸نفر (۸/۳۱%) در شهر و ۳۱۷نفر (۲/۶۸%) در مناطق روستایی سکونت داشتند. بیشترین فراوانی در گروه سنی ۲۹-۲۰ سال (۲۲%) بود. بیشترین ضایعات (۸۴%) در اندام ­ها مشاهده شد و ۴۶% بیماران حداقل دو زخم در بدنشان داشتند. بالاترین میزان شیوع در ماه های مهر، آبان و آذر مشاهده شد. نتیجه ­گیری: لیشمانیوز جلدی در روستاهای مناطق کویری به ­صورت بومی وجود دارد و در محله­های حاشیه شهر دامغان در حال گسترش است. بنابراین برنامه­ ریزی جامع به­ منظور کنترل بیماری ضروری است.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: لیشمانیوز جلدی ، اپیدمیولوژی ، دامغان