تاثیر یک دوره تمرین هوازی منتخب بر پاسخ هورمون های تیروئیدی و کورتیزول زنان به فعالیت ورزشی وامانده ساز

زمینه و هدف: تاثیر فعالیت های ورزشی بر ترشح هورمون های تیروئیدی، موضوعی بحث برانگیز است. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر یک­ دوره تمرین هوازی منتخب بر سطوح هورمون های تیروکسین (T۴)، ترییدوتیرونین (T۳) و کورتیزول در زنان ورزشکار و غیرورزشکار پس از یک ­جلسه فعالیت­ ورزشی درماندهساز به انجام رسید. روش­ها: در یک مطالعه نیمه تجربی قبل و بعد، از بین زنان داوطلب، ۲۰ نفر واجد­ شرایط به­ طور تصادفی انتخاب و در دو گروه ورزشکار (۱۰نفر) و غیرورزشکار (۱۰نفر) قرار گرفتند. آزمودنیهای در هر دو گروه، فعالیت واماندهساز (آزمون بروس) را قبل و بعد از هشت هفته تمرین هوازی فزاینده ( ۳ جلسه در هفته دویدن فزاینده و پلهنوردی با شدت ۴۵ تا ۸۵% حداکثر ضربان قلب) انجام دادند. نمونه خونی بلافاصله پس از هر بار اجرای فعالیت واماندهساز جمعآوری و با کیت ویژه هر هورمون و روش رادیوایمنواسی آنالیز شد. جهت مقایسه میانگین­ها نیز از آزمون های آماری t زوجی، تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که به دنبال هشت هفته تمرین هوازی در گروه ورزشکار سطوح هورمون های تیروکسین (۰۱/۰P=) و ترییدوتیرونین (۰۰۲/۰P=)  در پاسخ به فعالیت وامانده ساز، افزایش معنی دار یافته اما این تغییرات در گروه غیرورزشکار معنی دار نبوده است. از طرفی، مقادیر هورمون کورتیزول در هر دو گروه در پاسخ به این فعالیت کاهش معنی دار (۰۴/۰P=) نشان داده است. نتیجه گیری: بطور کلی نتایج تحقیق نشان داد که انجام تمرینات هوازی منظم می تواند پاسخ کورتیزول را به استرس جسمانی در زنان ورزشکار و غیرورزشکار تعدیل نماید اما تاثیر قابل ملاحضه ای بر سطوح هورمون های تیروئیدی T۳ و T۴ ندارد.

کلیدواژه ها:

تمرین هوازی ، فعالیت وامانده ساز ، تیروکسین ، ترییدوتیرونین ، کورتیزول