مقایسه استرس روانی و سلامت سیستم جونده بین خلبانان نظامی و افسران غیرخلبان

زمینه و هدف: درد یا نقص در هر کدام از اجزای سیستم جونده باعث کاهش کارایی و یا ناتوانی در جویدن غذا و بالطبع کاهش سلامت عمومی و کیفیت زندگی فرد می شود. هدف از این مطالعه، تعیین سطح استرس روانی و بررسی رابطه آن با سلامت سیستم جونده و مقایسه آنها بین خلبانان نظامی و افسران غیرخلبان می باشد. روش ها: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی ۸۶ خلبان نظامی و ۸۶ افسر غیرخلبان در سال ۱۳۹۳ انجام شد. پس از تکمیل پرسشنامه جهت تعیین سطح استرس (General Health Questionnaire-۱۲ Item) و سوالات مربوط به وضعیت سلامت سیستم جونده، معاینه کامل دندان ها، عضلات و مفصل گیجگاهی فکی توسط یک دندان پزشک برای تمامی جمعیت مورد مطالعه انجام شد. داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS (نسخه ۱۶) تحلیل شد. یافته ها: فراوانی افراد با استرس بالا ۴۷ نفر برای خلبانان (۵۵ درصد) و ۵۶ نفر برای گروه نظامیان غیرخلبان (۶۵ درصد) بود. از نظر سطح استرس بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (۱۶/۰=p). رابطه معنی دار مثبت بین سطح استرس کل جمعیت مورد مطالعه با متغیرهای احساس درد ناحیه فک و صورت، درد عضلات گردن، دندان قروچه، فشار دادن دندان ها روی هم، کاهش حداکثر بازشدگی دهان و اختلالات مفصل گیجگاهی فکی مشاهده شد. همچنین رابطه معنی دار مثبتی بین مشکلات دندانی حین پرواز و سطح استرس در خلبانان وجود داشت. نتیجه گیری: سطح استرس بالا به ویژه در خلبانان به دلیل حساسیت شغلی آنها می تواند باعث ایجاد آسیب های جدی به سلامت سیستم جونده و در نتیجه، کاهش کارایی سیستم جونده شود.

کلیدواژه ها:

اختلالات مفصل گیجگاهی فکی ، استرس روانی ، خلبانان ، دندان قروچه