زندگی در قرنطینه خانگی: واکاوی تجارب روان شناختی دانشجویان در همه گیری کووید-۱۹

زمینه و هدف: بیماری کووید-۱۹ پنومونی است که در اواخر دسامبر ۲۰۱۹ در شهر وهان چین دیده شد و خیلی زود کل دنیا را فراگرفت. در پی این بیماری در ایران افراد زندگی جدیدی را در قرنطینه برای در امان بودن از بیماری آغاز کردند. زندگی در قرنطینه خانگی با پیامدهای روان شناختی، اجتماعی و اقتصادی همراه است و اجرای آن نیازمند حمایت، نظارت و تبعیت از کادر درمانی کشور است. این مطالعه پدیدارشناسی با به منظور تبیین تجارب روان شناختی دانشجویان در قرنطینه خانگی به دلیل شیوع ویروس کرونا انجام شد. روش ها: این پژوهش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی تفسیری می باشد. روش نمونه گیری به صورت هدفمند و در تهران و در سال ۱۳۹۹ انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته صورت گرفت. شرکت کنندگان در این پژوهش دانشجویان کارشناسی ارشد بودند که تجربه زندگی در قرنطینه خانگی را به طور طبیعی داشتند. داده های پژوهش با مصاحبه با ۱۵ به اشباع نظری رسید. تمام داده ها ضبط و دست نویس و با رویکرد "پدیدارشناسی ون منن" مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از آنالیز داده ها چهار مضمون اصلی که شامل؛ "رشد احساسات منفی، سردرگمی و بدبینی"، "رشد وسواس های فکری - عملی پیرامون بدن و شستشو"، "دغدغه های فکری پیرامون به خظر افتادن سلامت خانواده"، "دغدغه های اقتصادی و ترس از فردای خلاصی کرونا" به دست آمدند. نتیجه گیری: تجربیات دانشجویان از زندگی در قرنطینه خانگی به دلیل شیوع ویروس کرونا بسیار منحصر به فرد بود. لذا درک پیچیدگی ها، تجربه ها، باورها و نگرش های آنها پیرامون زندگی در قرنطینه خانگی، می تواند به درک و آگاهی جامع از پیامدهای روان شناختی در قرنطینه خانگی ماندن در اختیار تصمیم گیران اجرایی، پرسنل مراقبتهای درمانی و بهداشتی و متخصصان بهداشت روان قرار دهد.

کلیدواژه ها:

قرنطینه ، تجربه زیسته ، کووید-۱۹ ، مطالعه پدیدارشناسی