بررسی تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی بر اختلالات اسکلتی عضلانی سربازان یک واحد نظامی

زمینه و هدف: اختلالات اسکلتی عضلانی باعث ایجاد وضعیت غیر نرمال و بروز مشکلات اساسی می شود که مهمترین آن عدم توانایی موثر در انجام فعالیت های جسمانی و ماموریت های سربازان است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی بر اختلالات اسکلتی عضلانی سربازان یک واحد نظامی است. روش ها: پرسشنامه نوردیک بین ۱۸۶ سرباز که به روش تصادفی خوشه ای از بین پادگان های نظامی شهرستان تهران در سال ۱۳۹۵، انتخاب شده بودند، توزیع گردید. ۵۶ سرباز که حداقل دارای یکی از اختلالات اسکلتی عضلانی بودند انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه ۲۸ نفره تقسیم شدند. گروه مداخله به مدت هشت هفته تحت تمرینات اصلاحی قرار گرفتند و گروه کنترل در این مدت هیچ تمرین و فعالیت خاصی انجام نداد. به منظور ارزیابی خطر ابتلاء به اختلالات اسکلتی-عضلانی از آزمون QEC استفاده شد. یافته ها: نتایج پرسشنامه نوردیک نشان داد که اختلالات در ناحیه کمر ۷۸/۵۱ درصد، زانو و مچ پا ۴۲/۴۶ درصد، گردن ۹۲/۳۳ درصد، پشت ۴۲/۲۱ درصد، ران و باسن ۲۸/۱۴ درصد، شانه ۵۰/۱۲ درصد و دست و مچ ۷۱/۱۰ درصد گزارش شد. عوامل ریسک خطر وظایف مورد مطالعه شامل: ۷۱/۳۵ درصد در وضعیت خیلی بالا، ۴۲/۴۶ درصد در وضعیت بالا، ۵۰/۱۲ درصد در وضعیت متوسط و ۳۵/۵ درصد در وضعیت پایین قرار دارد. در نهایت مشاهده شد تمرینات اصلاحی تاثیر معنا داری بر اختلالات اسکلتی عضلانی گروه مداخله در ناحیه گردن (۰۵/۰p= و ۲۷۱/۲=z)، ناحیه کمر (۰۵/۰p= و ۲۵۶/۳z=)، عضلانی ناحیه شانه (۰۵/۰p= و ۰۴۵/۳z=) و ناحیه مچ دست/دست (۰۵/۰p= و ۲۷۶/۳z=) داشت. ولی در گروه کنترل تغییر مشاهده نشد. نتیجه گیری: تمرینات اصلاحی و آموزش وضعیت صحیح بدنی موجب کاهش اختلالات اسکلتی عضلانی شد و گنجاندن تمرینات اصلاحی در برنامه صبحگاه سربازن توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

اختلالات اسکلتی عضلانی ، نظامی ، سرباز ، تمرینات اصلاحی