بررسی شیوه های جایگزین حل و فصل اختلاف از منظر حقوق ایران و فقه امامیه
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 423
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JJFIL-9-1_006
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1402
چکیده مقاله:
بررسی شیوههای جایگزین حل و فصل اختلاف از منظر حقوق ایران و فقه امامیه* سولماز هادی[۱] دکتر مرتضی حاجیپور[۲] چکیده در حقوق مدنی ایران علیرغم سابقه دیرینه شیوههای جایگزینی حل و فصل اختلافات (Alternative Dispute Resolution) یا ADR وجود مقرراتی راجع به سازش و مصالحه، رجوع به این شیوهها مورد استقبال اصحاب دعوا قرار نگرفته است. ارجاع اختلاف به شیوههای مذکور گاه در قالب قرارداد مستقل و گاه به صورت شرط ضمن عقد اصلی انجام میپذیرد. شروط ارجاع ممکن است حاوی رجوع اختیاری اختلاف به ADR باشد یا رجوع اجباری. شیوههای جایگزین حل و فصل اختلافات یا ADR به شیوههایی اطلاق میگردد که جایگزین رسیدگی قضایی شده و هدف آن، حل سریع دعاوی به وسیله اشخاص خصوصی است. این شیوهها به رغم انواعی که دارند، همگی مبتنی بر تراضی طرفین بوده و در عین حال، نتیجه کار در غالب آنها الزام آور نیست. تصمیم شخص ثالث اصولا الزام آور نیست و توافق طرفین بر الزام آور بودن آن تنها بدان جنبه تعهد قراردادی بخشیده است. تراکم کار در دادگاه های دولتی و تبعات ناشی از آن و مزایایی که حل و فصل اختلافات در خارج از دادگاهها برای دولتها و به ویژه طرفین اختلاف در بردارد سبب رونق بیش از پیش داوری و ایجاد و به کارگیری شیوههای جدید حل اختلاف گردیده است. میانجیگری، سازش، مصالحه، مذاکره، کارشناسی، داوری از مهمترین این شیوههاست. کم هزینه بودن، سریع بودن، محرمانه بودن، انعطاف پذیری، راهگشا و موثر بودن و دقیق و کارساز بودن، غیر خصمانه بودن، ساده و غیر رسمی بودن رسیدگی موضوع از جانب متخصص و غیره از عمدهترین مزایای شیوههای مزبور است. الزام آور نبودن تصمیم حاصل از شیوههای مذکور و عدم قابلیت ارجاع برخی دعاوی به ADR نیز از نقاط ضعف آن محسوب میشود. مشروعیت داوری و صلح و سازش اصولا مورد تایید فقهای بزرگ اسلام بوده، آیات و روایات زیادی مسلمانان را به صلح و سازش و حل منازعات از این طریق فرا میخواند. با توجه به اینکه در اسلام نیز بر حل و فصل دوستانه اختلافات تاکید شده است، شیوههای جایگزین حل و فصل با قواعد شرعی مطابقت دارد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که غیر از داوری مشروعیت و نفوذ سایر شیوههای جایگزین نیز از نظر شرعی با مشکلی مواجه نیست و اشخاص میتوانند اختلافات خود را از طریق این شیوهها حل و فصل نمایند. همانطور که در حقوق اسلام نظر اهل خبره به طور وسیع مورد توجه قرار گرفته و در ابواب مختلف فقه به نحو گسترده، به نظر اهل خبره استناد شده و مصادیق متعددی از موضوعات تخصصی که در آنها رجوع به اهل خبره ضرورت دارد مطرح شده است. کلیدواژه ها: حل اختلاف، داوری، مذاکره، سازش. * تاریخ دریافت : ۴/۹/۹۴ تاریخ پذیرش : ۱۵/۰۲/۹۵ [۱]- دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز.(نویسنده مسئول). solmaz_hadi۶۶@yahoo.com [۲]- استاد راهنما، استادیار گروه حقوق خصوصی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :