از شوراهای اسلامی محلی تا دموکراسی محلی در جمهوری اسلامی ایران

چکیده عدم تمرکز اداری یکی از برترین و شگفت ترین دستاوردهای حقوق عمومی در عصر کنونی به شمار می رود. بدیهی است با توجه به عنوان کتاب، یعنی شوراهای اسلامی، منظور نوع خاصی از عدم تمرکز یعنی عدم تمرکز محلی است که بر مبنای حوزه های جغرافیایی شکل می گیرد. در حقوق اداری نوین، تمرکززدایی در دو جنبه جغرافیایی وفنی مطرح می شود. شوراهای محلی نمود عینی تمرکززدایی جغرافیایی و شخصیت های حقوقی حقوق عمومی مانند دانشگاه ها نمود بارز تمرکززدایی فنی هستند. تمرکززدایی در این مفهوم، براساس دو محور «استقلال مدیریتی» و «انتخابی بودن مقام تصمیم گیرنده» شکل می گیرد. در نظام اداری مدرن، تمرکززدایی به معنای افزایش اختیارات مقام های انتخابی است که صلاحیت این مقام ها تنها در سطح منطقه ای از کشور قابل اعمال باشد. اما پیش از آنکه با آثار این دستاورد سترگ آشنا شویم باید ابتدا به فلسفه حاکم بر عدم تمرکز و جایگاه آن در مردم سالاری های نوین بپردازیم. واژگان کلیدی: تفویض اختیار، شوراهای محلی، تمرکززدایی، دموکراسی محلی.