اصل عدم تاثیر درجات و شدت تقصیر در مسولیت متعهد

مسئولیت در حقوق به تعهدی قانونی گفته می شود که شخص به دلیل ضرری که به دیگری وارد نموده است، باید جبران نماید. از آنجا که موضوع تحقیق حاضرعبارت است از اصل عدم نقش درجات و شدت تقصیر در مسئولیت متعهد، لذامفهوم موضوع این می شود: سختی و قوت تقصیر و میزان آن، یعنی نقض تعهدات، چه تاثیری در مسئولیت مدنی یا قراردادی متعهد دارد. تقصیر بر حسب درجه تاثیر و اهمیت را به دو دسته تقصیر عمدی و تقصیر غیرعمدی تقسیم نموده اند و تقصیر اخیر را نیز خود به دو دسته تقصیر سنگین و تقصیر سبک تقسیم کرده اند. اسن تقسیم بندی در حقوق ما مبنایی ندارد.درحقوق ایران تقصیر به هر درجه ای که باشد، ایجاد مسئولیت می کند. شدت و ضعف مسئولیت وابسته به میزان خسارت است، نه درجه تقصیرو اصل بر عدم تاثیر درجه بندی تقصیر در مسئولیت متعهد است. بنابراین، در این تحقیق، باید به این سوال اساسی پاسخ داده شود که درجه بندی تقصیر در حقوق ایران در مسئولیت متعهد تاثیری دارد یا نه؟ و در پاسخ به آن به این نتیجه برسیم که در حقوق ایران، اصل بر عدم تاثیر درجات و شدت تقصیر در مسئولیت متعهد است.

کلیدواژه ها:

درجه تقصیر ، تقصیر عمدی ، تقصیر سنگین ، تقصیر نسبی