بنیان های تفکر حافظ

اندیشه حافظ بر خلاف آنچه که حافظ شناسی سنتی ارایه می دهد، شالوده های استواری دارد که شرح و گزارش شعر حافظ بدون دخالت دادن آنها، به نتیجه مطلوب و موجهی دست نخواهد یافت. این بنیانها که در حقیقت همان دغدغه ها و دل مشغولی های روزانه حافظ است و استخوان بندی تفکر او را تشکیل می دهند، در شعر حافظ متعدد است اما از آن میان می توان چهار شالوده و بنیان اصلی آن را بدین گونه برشمرد: اندیشیدن به مرگ و ناکامی انسان؛ جبرگرایی؛ هستی شناسی شکاکانه؛ لذت جویی و هدنیسم.

کلیدواژه ها:

حافظ ، مرگ ، جاودانگی ، جبر ، اختیار ، هستی شناسی ، لذت جویی