نقش عوامل ربط زمانی در انسجام متن

عوامل ربط در نظریه هالیدی به عنوان یکی از ابزارهای انسجام متن یا ابزارهای پیوند جمله های یک متن مطرح می شوند. این عوامل، عواملی هستند که بین دو جمله یا اول آنها قرار می گیرند و آنها را به هم متصل می کنند. مشهورترین عنصر این عامل در زبان فارسی حروف ربط هستند؛ اما عناصر دیگری نیز مانند قید و گروه حرف اضافه ای به عنوان عامل ربط در متن فعالند که عملکرد همه آنها همانند عملکرد حروف ربط است. به طور کلی عوامل ربط به چهار دسته تقسیم می شوند: الف) رابطه افزایشی، شامل: ساده، مرکب، مزدوج، توضیحی، تمثیلی؛ ب) رابطه تقابلی، شامل: ساده، مرکب، مزدوج؛ ج) رابطه علی، شامل: عادی، معکوس؛ د) رابطه زمانی، شامل: ترتیبی، همزمانی، ارجاعی، انجامی. در این مقاله تنها به عامل اخیر یعنی عامل ربط زمانی پرداخته شده است. در این عامل زمان و توالی زمانی نقشی اساسی در پیوند جمله های یک متن به یکدیگر دارند. این عناصر گاهی از طریق ساختاری نیز جمله ها را به هم متصل می کنند که تاثیری در انسجام متن ندارد.

کلیدواژه ها:

انسجام متن ، هالیدی ، ربط ، رابطه زمانی