مشروعیت نفقه در فقه امامیه

در اصطلاح «مهر» عبارت از مالی است که به مناسبت عقد نکاح، از طرف شوهر به زن تملیک شده و شوهر ملزم به پرداخت آن به زناست، مثل آنکه کسی زنی را به نکاح خود درآورده و خانه یا وجه معینی را به عنوان مهر او معین و مقرر کرده است که باید به اوبپردازد. پژوهش حاضر مشروعیت نفقه در فقه امامیه را موردنظر قرار داده و بدین نتیجه رسیده است که شماری از آیات صریحا وبرخی دیگر تلویحا بر وجوب پرداخت نفقه دلالت دارد. همچنین، روایات و اجماع بعنوان ادله دیگر مشروعیت مهر شناخته می شوند.

کلیدواژه ها:

مهر ، امامیه ، شافعیه