تحلیل حقوقی میراث فرهنگی از منظر حقوق مدنی و فقه امامیه

یکی از مباحث جنجال برانگیز در حوزه فقه و قانون، تعیین ملاک واقعی فیمابین «میراث فرهنگی» و «دفینه» است؛ بدینشرح که فقهاء امامیه، در تبیین حدود و صغور تعریف دفینه، بدون التفات به قدمت آن، صرفا اموال منقول مصنوع انسان که در زیرزمین و یا داخل سازه بنائی یافت شوند را «دفینه» می نامند و در تعیین مالک آن، تنها دو عنصر «مالک زمینی که در آن دفینه وجود دارد» و «کاشف» آنرا ملاک تشخیص مالک دفینه میدانند و در هر دو حالت، پرداخت خمس آن را مجوزی برای تملک آن میشناسند. در حالیکه «میراث فرهنگی» نه تنها با در نظر گرفتن قدمت اشیاء بلکه فراتر از آنچه از زیر زمین و یا داخل سازه بنائی کشف شود را ملاک «عتیقه بودن» میدانند و در هر دو صورت، مالک آن را دولت اسلامی میدانند.

کلیدواژه ها:

میراث فرهنگی ، دفینه ، تملک ، کشف