نقش مصالح نوین در معماری پایدار

ایران به واسطه منابع طبیعی فراوان و ارزان قیمت بودن انرژی از کشورهای پرمصرف انرژی در سراسر جهان شناخته می شود. نیاز به مصرف انرژی برای تنظیم شرایط زیست (سرمایش ، گرمایش و روشنایی ) و حرکت (راه اندازی وسایل خانگی و آسانسور) در ساختمان امری ضروری است که این موضوع در کشور ایران غالبا معطوف به مصرف انرژی های تجدید ناپذیر چون سوخت های فسیلی می شود. با توجه به افزایش جمعیت و مصرف بی رویه انرژی های فسیلی در بخش خانگی ، تجاری و صنعتی ، علاوه بر کاهش سوخت های تجدید ناپذیر، شاهد تغییرات اقلیمی و آلودگی محیط زیست هستیم . با پیشرفت روز افزون علم و فناوری در صنعت ساختمانسازی ، یافته های جدیدی برای حل این معضل در قالب معماری پایدار در طراحی ساختمانهای امروزی به دست آمده است . معماری پایدار در دو دهه اخیر سعی بر آن داشته تا با استفاده از طبیعت ، میزان مصرف سوخت فسیلی را به حداقل رسانده و از آسیب به محیط زیست جلوگیری کند. مصالح نوین و هوشمند در معماری پایدار مصالحی هستند که همسو با طبیعت (اقلیم منطقه ) و بدون آسیب رساندن به محیط اطراف با هدف حفظ انرژی تجدید ناپذیر ساخته و به کار گرفته می شوند. از آنجایی که مصالح نوین بر روی کاهش مصرف انرژی در ساختمان تاثیر به سزایی دارند؛ از این رو در این مقاله سعی شده به معرفی مصالح نوین و هوشمند در طراحی معماری پایدار، مزایا و نقش آنها بر روی میزان مصرف انرژی پرداخته شود. روش تحقیق در این مقاله از نوع مطالعه کتابخانه ای بر روی مقالات و کتب پژوهش های انجام شده سالهای اخیر بوده تا در نهایت بتوان با نتایج حاصل به حفظ محیط زیست و منابع انرژی کمک شایانی کرد.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدید ناپذیر ، انرژی های فسیلی ، محیط زیست ، مصالح نوین ، معماری پایدار