تبیین مدل سرمایه اجتماعی محلی و فضای همسایگی با خوانشی نو از مفاهیم و رویکرد نظریه زمینه ای

امروزه علی رغم تلاشطراحان شهری برای تقویت بعد اجتماعی فضا، سرمایه اجتماعی محلی تقلیل پیدا کرده و محلات بستر مناسبی را برای حضور اجتماعی ساکنین و به دنبال آن ارتقای سرمایه اجتماعی فراهم نمی آورند. در این راستا پژوهشگر با بررسی متون نظری ، مساله را عدم تدقیق نوع روابط اجتماعی تاثیرگذار بر تقویت سرمایه اجتماعی محلی تشخیص می دهد و هدف پژوهش ، مدلیابی ارتباط سرمایه اجتماعی و فضای همسایگی محلات، ضمن تبیین نوع رابطه اجتماعی به روش مطالعه موردی تعریف می شود. در گام اول ضمن مرور ادبیات و استخراج چارچوب نظری تحقیق ، به گردآوری دادهها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته پرداخته می شود و در ادامه یافته های به دست آمده با تکنیک نظریه زمینه ای تحلیل می شوند. یافته ها نشان می دهند که رابطه اجتماعی مستمر و هدفمندی که در قالب گروه اجتماعی در فضای نیمه عمومی همسایگی خلق می شود، منجر به شکل گیری سرمایه اجتماعی محلی می شود؛ ضمنا این رابطه اجتماعی با استمرار حضور افراد در فضای عمومی به مراتب بیشتر از نوع غیرحضوری در ارتقای سرمایه اجتماعی موثر خواهد بود. در مدل نهایی جمع گرایی ، موانع و فرصت های مرتبط با زمینه اجتماعی و ویژگی های فضای همسایگی به ترتیب به عنوان شرایط علی ، مداخله گر و زمینه ای تاثیرگذار بر روابط اجتماعی مستمر تبیین می شوند.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، رابطه اجتماعی مستمر ، فضای همسایگی .