پژوهش در آسایش حرارتی با رویکرد سازگاری در ایران

دستیابی به دمای خنثی و محدوده آسایش حرارتی متناسب با شرایط اقلیمی مناطق مختلف یکی از دغدغه های اصلی پژوهش در این حوزه است . اگرچه رویکرد کلاسیک در آسایش حرارتی مقبولیت بیشتری در نیمه دوم قرن بیستم پیدا کرد با این وجود، رویکرد سازگاری برای سنجش آسایش حرارتی ساکنان ساختمان ها به ویژه ساختمان های مبتنی بر کوران طبیعی از اواخر قرن بیستم میلادی مطرح شده و معادله های مختلفی برای آن به ویژه توسط همفری ارائه شده است . علاوه بر آن در مطالعات مختلفی ، بر انجام مطالعات زمینه ای در اقلیم ها و نقاط دارای اقلیم خاص تاکید شده است . در مطالعه حاضر ضمن مقایسه دو رویکرد کلاسیک و سازگاری در آسایش حرارتی ، تجربه های کار زمینه ای در آسایش حرارتی در نقاط مختلف ایران بررسی و یافته های آنها با معادله همفری مقایسه شده است . نتایج پژوهش حاضر که به روشی تحلیلی بر پایه مهم ترین پژوهش های پیشین صورت گرفته در ایران انجام شده نشان داد از یک سو، روش سازگاری قابلیت تعمیم در نقاط مختلف ایران را دارد و از سوی دیگر، چنین پژوهش هایی می تواند به تدقیق دمای خنثی برای اقلیم ها و نقاط دارای شرایط اقلیمی خاص ایران کمک نماید.

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، روش کلاسیک ، رویکرد سازگاری ، دمای خنثی ، ایران